De in korte, nerveuze zinnen gebalde terugblik van Emile Choulans op zijn jeugd biedt zicht op een schimmig en beladen verleden met kwetsende en helende uitlopers in het heden. Een gefictionaliseerde autobiografie gecentreerd rond de verstrekkende gevolgen van existentiële keuzes. Een formule die de Franse journalist en romancier (1952) ook al in voorgaande romans meermaals invoelend had uitgewerkt. Centraal staat het gezin, een 'minisekte', geleid door een mythomane (ziekelijke fantasie) vader, pochend op zijn prestaties als zanger, voetballer, judoka, parachutist, dominee, die zijn vrouw en zoon Emile, astmatisch en een waar tekentalent, hardvochtig zijn wil oplegt. Emile is twaalf jaar als in 1961 president Charles de Gaulle Algerije zelfbeschikking gunt. Vader André voelt zich verraden en kent zichzelf met zijn zoon een verzetsrol toe. Ook in deze roman, bekroond met de ‘Prix du Style 2015’, weet Chalandon de verwevenheid van zijn thema's jeugd, vaderrol, oorlog, loyaliteit, lafheid en verraad scherp in te kleuren. Het is nu aan Emile als restaurateur, echtgenoot en vader van Clément zijn pijn waardig te begraven. Verberg tekst